Plancoët ronde 5

Na enkele dagen in Plancoët beginnen we onze plooi te vinden. ’s Morgens halen we al eens ontbijtkoeken bij de bakkerij van Réhel Widmer. Ik blijf erbij, je vindt nergens in België croissants zoals ze die in Frankrijk bakken. In België zijn die overbakken, droog, in Frankrijk bijna smeuiig zacht. Op onze eerste avond in Plancoët waren we gaan eten in het restaurant annex wijnhandel van Maison Jouffe. De geitenkaassalade is er een aanrader, maar uit mijn vakantie-ervaringen in Frankrijk kan ik zeggen dat een slaatje kiezen op resto in Frankrijk bijna nooit tegenvalt. Wat betreft het natje, was de Bar du Vieux Port een aangename ontdekking; een rustig café, waarvan de muren volledig bedekt zijn met oude filmaffiches (zie foto) en reclameborden. Kalme sfeer, rustig terrasje – ideaal om tot rust te komen na de partijen en wat na te praten. Wel vreemd dat het bier in de supermarkt zo goedkoop is, terwijl het op café al snel meer dan 5 EUR per pint is. Wat dat betreft, nog een toeristentip: neem een Ricard in plaats van een biertje.Het zijn zo’n volkse cafés die het vakantiegevoel compleet maken. Ja, je kan (in iets grotere steden) elke (sjieke) brasserie op het marktplein binnen stappen, maar dan mis je de volkse sfeer van de straat, de barflies, een kwinkslag met de barman/vrouw, de gezellige wanorde, het gevoel dat de inrichting er niet op gericht is om de vermogende toerist aan te trekken, maar eerder om mensen een gezellig thuisgevoel te geven. Later tijdens ons verblijf gingen we ook iets drinken in de Bar de la Mairie, waar Peter zoveel jaren geleden tijdens zijn eerste bezoek, toen het tornooi nog in het schooltje in het centrum te vinden was. Daar is de inrichting ook best gezellig, maar de Bar du Vieux Port heeft toch ons hart gestolen.

Terug naar het schaken. Peter vonden we vandaag terug op bord 21. Hij kreeg Louis Richard (1699) tegenover zich. In een Franse doorschuif speelde zwart het thematisch, met druk op d4 en die pion kreeg hij algauw in bezit. Nochtans was dat niet het einde van de partij voor wit, want in het eindspel kreeg Peter een redelijke ontsnappingskans, maar die liet hij spijtig genoeg liggen. Niettemin een aandachtspunt voor Peter: als je de Franse doorschuif speelt, moet je wel weten wat aan te vangen tegen die aanval op d4.

Pauwel kreeg op bord 20 de 20-jarige Louis Beuzelin te bekampen. Dat ging aanvankelijk goed, maar in het eindspel koos Pauwel in tijdnood voor een verkeerde afwikkeling. Je hebt zo van die momenten dat je snel (als het ware bijna in een flits) een taktisch lijntje ziet, dat er veelbelovend uitziet, maar waar je tegenstander wel een gapend gat in ontdekt. Dat gebeurde dus bij Pauwel, al moet gezegd worden dat zijn kans op een half punt er pas kwam nadat wit zelf iets eerder zijn voordeel met enkele unforced errors had weggegeven.

Yves mocht zijn oude opzet tegen de Caro-Kann nog eens boven halen, maar zwart haalde ook iets onverwachts boven: een snel b7-b5 tegen zijn lange rokade. Tegenstander Gerben Van Pel kreeg langzaamaan meer en meer greep op de stelling, en uiteindelijk kwamen we in een eindspel (KTL2p vs KTP2p) waarin hij twee verbonden centrumpionnen had, terwijl de mijne eenzaam stonden te wezen op de a- en g-lijn. Objectief nog gelijk, maar met een centraal opgestelde koning duwde hij zijn initiatief door naar winst. Zo’n nederlagen zijn me al vaker ten deel geworden: net niet actief genoeg spelen in het eindspel en je gaat eraan tegen sterkere spelers. Nu, hier lagen de positionele kaarten ook in mijn nadeel – zwart speelde het prima.

PS nog een leestip, gezien de foto’s van de filmaffiches: lees zeker eens Don Camillo van Giovanni Guareschi. Ik kreeg het boek voor mijn plechtige communie van de overburen en het boek heeft mee mijn interesse voor literatuur vorm gegeven. Zelfs al zit ik actueel in een “literaire leesrage” dan nog blijft dit boek voor altijd een warm plaatsje in mijn literair geheugen behouden.