Plancoët ronde 1 (update)

Hoe Koen Leenhouts het klaarspeelde om op de blog van de lange rokade dagelijks een zeer leesbaar tornooiverslag te posten, ik heb geen idee. Ik doe het wat kalmer aan, en met de partijen van Plancoët (en straks die van Brasschaat erbij) heb ik stof genoeg om enkele maanden berichten te posten. Genoeg randbemerkingen, tijd om naar de kern van de zaak te gaan.

Het is een luxe om een dag voordien op de locatie aan te komen. Je hebt tijd om de omgeving te verkennen, zoals "waar is de supermarkt", "kan je makkelijk bij de speelzaal parkeren", of welke restaurants zijn er in de buurt die er appetijtelijk uitzien? 's Morgens werd nog een uitstap gedaan naar Saint-Malo, een leuke vestingstad, met trouwens een historische schaaklink - meer daarover in een volgend artikel.
Het aanmelden was in de namiddag gepland, de eerste ronde in de vooravond. We besloten met de auto ons aan te melden en 's avonds te voet de verplaatsing te maken. Ik heb hier nog niet uitgeweid wie "we" waren; naast mezelf waren dat Peter Degrieck en Pauwel Deblauwe.

Peter is een schaker die al heel lang bij de Torrewachters speelt, maar ook lang de club van Kortemark heeft "getrokken". Er bestaat een decennia oude link tussen beide clubs, want schakers als Marc Segaert, en de familie Vereecke (vader Henri, zoon Marc en dochter Griet - ooit Belgisch jeugdkampioene) zetten hun eerste stapjes op het schaakbord in Kortemark. Meer recent kwam daar ook de zeer getalenteerde Michiel Bleys uit voort, nu aangesloten bij Pantin.
Peter is op schaakvlak een schaker die een schommelende sterkte ten toon spreidt - soms zelfs binnen één partij. Tegen speler A kan hij zich opladen en een partij spelen die kwalitatief 250 elo hoger ligt dan zijn elorating (in het seniorentornooi van Brugge bevestigde hij die stelling, door over zeven ronden een eloprestatie van 1886, 300 punten hoger dan zijn elo, neer te zetten), maar tegen speler B kan hij makkelijk 5 foute zetten spelen en zo een behoorlijke partij in de vernieling draaien. Het heeft soms te maken met motivatie (ik herinner me onze laatste onderlinge partij in de Ben de Cat memorial, die hij heel sterk speelde), soms met de omstandigheden, maar nooit met elo, want daar schenkt hij geen aandacht aan. Voor Peter staat een goede, leuke partij voorop, en vooral een goede verstandhouding met zijn tegenstander, waarbij het après-schaak minstens even belangrijk is als de partij zelf. Peter was dan ook onze "social contact" manager in dit tornooi, die onze banden met de Nederlandse delegatie gedurende het hele tornooi goed aanhield. Verder is Peter een uitstekend kwisser, met een enorme muziekkennis.

Peter (1583) schoot meteen vlot uit de startblokken met een remise tegen Thierry Jubin (1735). Hij speelde van ons drieën wel meteen de zet van het tornooi:

Dat zo'n partij remise werd, deed me terugdenken aan een eerder artikel in dat verband.

Pauwel is onze lokale Donner - en voor de duidelijkheid, dat bedoel ik positief. Oud en wijs, maar met een duidelijke mening. Nog altijd ambitieus aan het bord, en overtuigd van zijn spelinzicht - hoewel de resultaten (de jaren beginnen te wegen) soms achterblijven op de doelstellingen. Zijn spelbegrip staat nog steeds op punt - en dat mocht ik zelf tijdens het tornooi vlak voor een partij ondervinden, toen we het resterende kwartier voor de aanvang van een ronde vulden met een los uit de pols gespeeld partijtje, dat ik vlot verloor.
Ik leerde hem voor het eerst kennen aan de bar van ons toenmalig thuiscafé (brasserie Rodenbach), dat moet einde jaren 90 geweest zijn, hoewel hij pas later bij de club kwam. Altijd een sterk speler geweest (+2000 elo) werd hij de laatste jaren een gewaardeerd lid van de club. Recent trok hij de voorbije jaren op schaakvakantie met Peter en Filip Vanhoutte doorheen Europa, waarbij het deel vakantie even belangrijk was als het deel schaak. Dat zorgde ervoor dat hij van veel tornooien goede eerstehands informatie kan verschaffen voor wie twijfelt welk zomertornooi mee te spelen. Net als Peter is hij een goed kwisser, met een uitstekende kennis van muziek van de 60'er jaren van de vorige eeuw. In Plancoët zou hij schaakgewijs de beste score van ons drie halen.

Pauwel (1729) mocht in deze eerste ronde aantreden tegen de nummer 1 van de startlijst (om één of andere reden overkomt hem dat opvallend vaak). Die nummer 1, Thierry Kozlowski (1876) zou uiteindelijk ook het tornooi winnen. Pauwel verloor - later meer.

Ikzelf dan. Hoewel ik bij de laagste elo's van de A-groep ingedeeld was, vond ik mijn eerste-ronde paring een haalbare kaart. Max Hoffmann had dan wel 2057 elo, maar dat had ik in een ver verleden ook, dus mocht hij wel eens bewijzen dat hij dat waard was. Hij speelde "mijn" opening met zwart, waar ik wat makjes op reageerde, en we kwamen aan in onderstaand gelijk staand eindspel.

De fouten in dit eindspel waren achteraf gezien redelijk groot. Als geheel vond ik de partij OK, maar dat eindspel, neen, dat was beneden alle peil - een terechte nederlaag. Niettemin gaven de zetten van opening en middenspel me voldoende vertrouwen om het tornooi verder optimistisch af te werken.

Zoals je op de foto kan zien, was de speelzaal ruim en licht - alleen wat warm in de namiddag. Ik begrijp dat in vroeger tijden, het tornooi doorging in de lagere school in het centrum van Plancoët, maar het tornooi (eigenlijk drie tornooien) is nu zo gegroeid, dat de sporthal nu dienst doet als speelzaal. De omstandigheden waren dus comfortabel, er was genoeg plaats rond de borden, en er lagen geluiddempende matten, zodat er geen storende voetstappen te horen waren tijdens het spelen (zoals ik meemaakte in Vaujany vorig jaar, toen een Indisch jongetje op een wel heel eigenaardige manier zich voortbewoog en vele hoofden deed omzien). Die matten lagen er waarschijnlijk om de sportvloer te beschermen, maar het effect was meegenomen.
De bar was goed voorzien van zeer democratisch geprijsde dranken (en snacks - zelfs pannenkoeken) en bevond zich in een tweede (analyse)zaal, goed van de speelzaal gescheiden door maar liefst drie deuren. Puike organisatie van een team dat duidelijk wat kilometers onder de riem heeft zitten.